บทที่ 11 : พี่สาวอาวุโส

บทที่ 11 พี่สาวอาวุโส

แปล : Artza

แก้ไขและเรียบเรียง : น้องไข่ โป๊ะแตก

เมื่อมีใครสักคนโกรธอาจมีความแตกต่างในการแสดงออกของความโกรธ มีเพียงไม่กี่คำพูดหรือการกระทำเล็กน้อยในภาษากายที่จะบ่งบอกและมีผลกระทบที่ตามมาอย่างเห็นได้ชัด ตัวอย่างเช่นพี่สาวอาวุโสคนนี้คิ้วเรียวของเธอชี้ตรงขึ้นเอวของเธอก็แข็งและยืดตรง นอกเหนือจากการเคาะบนโต๊ะอย่างรุนแรงและตะโกนด้วยเสียงอันกราดเกรี้ยวอย่างกับว่าตะโกนลงมาจากบนสวรรค์! ศิษย์ชายคนใดได้เห็นได้ฟังเป็นต้องหวาดกลัวจนกระทั้งอาจฉี่ราดคากางเกงกันได้เลยทีเดียว

หลินหมิงก็ยังคงสับสนและไม่แน่ใจว่าเขามาฟังบรรยายในที่แห่งนี้เข้าผิดอะไร เขาถามแหย่กลับไปนิด "ทำไมข้าจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาหละ?"

ทันทีที่พี่สาวอาวุโสได้ยินถ้อยคำของหลินหมิง หัวใจของนางโหมกระหน่ำไปด้วยเปลวไฟแห่งความโกรธ! นี้เจ้าอัธพาลน้อย! เธอไม่เชื่อว่าเขาจะมีบัตรผ่าน! ทันใดนั้นเองเสียงหวานและอ่อนโยนดังออกมา "พี่สาวหลิง เกิดอะไรขึ้น?"(พี่สาวอาวุโสนะจะชื่อ หลิน หลิงเสี่ยวเซียน)

หลินหมิงมองออกไปทางเสียงหวานและเขาก็ตกใจ กึก! เสียงนั้นมาจากหญิงสาวสวมชุดสีขาวเรียบง่ายกับผมเงางาม เธอเป็นความงามอมตะด้วยความสง่างามหาที่เปรียบมิได้ เธอเป็นคนที่ไม่อาจมีใครอื่นเทียบได้เธอคือจากหลานจอมพลฉินเสี่ยว ฉินชิงหวนผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง!

ในเทศกาลการค้าเที่ยงธรรมหลินหมิงเคยเห็นเธอจากที่ไกลๆ จำทุกลักษณะของเธอได้ ทั้งเป็นคนตระกูลอันดับ1 เพรียบพร้อมด้วยพรสวรรค์ระดับหก ความงามหาที่เปรียบมิได้ของเธอและเสน่ห์อันล้นเหลือจากทักษะจารึก ความแข็งแกร่งทั้งหมดนี้ทำให้กระทั่งนักสู้ทั่วพื้นปฐพีรู้สึกด้อยกว่า

แม้ว่าหลินหมิงจะคิดว่าเขาถูกลิขิตให้เป็นผู้ยิ่งใหญ่และจะสามารถกลายเป็นวีรบุรุษของทั้งทวีปนภารินไหล แต่ในขณะนี้แม้แต่ฉินชิงหวน ก็ยังไม่มิใช่วีรสตรีแห่งแผ่นดิน นับประสาอะไรกับเขา ไม่ต้องพูดถึงไอ้หมาหน้าโง่จู้ยันยิ่งไร้ค่าไม่ต่างจากกบตัวเล็กๆน้อยในกะลา

หลินหมิงไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะได้พบฉินชิงหวนในตอนนี้ แต่ความประหลาดใจของเขาก็เหมือนกับคนอื่นในห้องโถงโดยเฉพาะอย่างยิ่งพี่สาวอาวุโส!

นี่คือความจริงที่เกิดการแบ่งเพศในการศึกษา!

"คางคกต่ำเตียริอาจจะกินหงส์ฟ้า!" หัวใจของพี่สาวอาวุโสแผดเผาขณะที่เธอได้วิจารณ์เขา ความคิดของเหล่าหญิงสาวล้วนซับซ้อนยิ่งนัก แม้ว่าพี่สาวอาวุโสกล่าวหาว่าเขาเป็นคนที่น่ารังเกียจแต่หลินหมิงไม่ตอบสนองอันใด หลังจากที่ได้เห็นฉินชิงหวน เธอไม่ได้รู้สึกเหมือนหญิงทั่วไปว่าเขาเป็นผู้ชายที่ผิดหรือน่ารังเกียจ เรื่องนี้เธอไม่ได้คิดเกี่ยวกับมัน หลังจากที่ศิษย์หญิงที่นี่ต่างติดนิสัยรังเกียจผู้ชายกันทั่วหน้า!

เธอตอบฉินชิงหวน "เด็กน้อยตัวผู้น่ารังเกียจนี้แอบไปก่อกวนเหล่าศิษย์หญิงอย่างเราๆ ข้ากำลังสอบปากคำมัน เรื่องที่มันบังอาจเข้ามาที่นี้ ? "(อีนังป้าหน้าแก่นี้ใส่ร้ายพระเอกกูชัดๆ)

คำพูดไม่กี่คำเหล่านั้นทำให้หลินหมิงถึงกับต้องเกาหัว เขามาที่นี่เพื่อไปราวีสาวๆ ? ทำไมเขาถูกกล่าวหาว่าอย่างนั้น?

เขากล่าวตอบ "ข้ามาที่นี่เพื่อดูหนังสืออ้างอิงบางอย่างโปรดอย่ากล่าวโทษข้าในสิ่งที่ข้าไม่ได้ทำโดยไม่มีหลักฐาน สิ่งที่พี่สาวกำลังทำคือเรื่องที่ไร้สาระดังเช่นการดูถูกสติปัญญาของตัวเอง"

"หาหนังสืออ้างอิง? สิ่งที่แกดูตำรา'พิณนภา'อย่างแกจะไปมีปัญญาสร้างพิณได้ยังไง? "

หลินหมิงไม่ได้ตอบสนองต่อการเยาะเย้ย เขาเพียงกล่าวว่า"ข้าแค่อยากเข้าใจบางสิ่งบางอย่าง."

"ฮึ! ชายเหล่านี้ช่างไร้ยางอายกล่าวเสมอว่าต้องการเข้าใจท่วงทำนอง และใช้วิธีนี้เป็นข้ออ้างในการแอบเข้ามาก่อกวน! การกระทำดังกล่าวเป็นที่น่าขยะแขยงจริงๆ แกมีความสนใจในพิณ? ดีงั้นข้าขอถามแกหน่อย บันทึกพิณมีทั้งหมดกี่เล่มเป็นอย่างไรบ้าง? สิ่งที่ราชาแห่งวัสดุพิณกล่าวไว้ว่าให้เสียงแหลมที่สุดคืออะไร วัสดุใดเหมาะสมกับพิณเสียงต่ำ หากแกสามารถบอกข้าได้ข้าจะเชื่อว่าแกมีความสนใจในดนตรีและแกต้องการที่จะศึกษาพิณจริงๆ "

หลินหมิงค้างไปในทันที เขารู้เพียงรายละเอียดเล็กน้อยที่สุดของพิณและท่วงทำนองอีกเล็กน้อย ซึ่งเรียกได้ว่าเขาไม่รู้อะไรเลย!

"ฮึ! เมื่อแกตอบไม่ได้แกยังกล้าที่นี้อีกรึ! แกเพียงต้องการมองไปที่หนังสือเพื่อให้เราไม่สนใจงั้นสินะ เป้าหมายที่แท้จริงของแกคือการแอบมองเหล่าศิษย์สาว! ข้าเคยชายชั่วอย่างแกมานักต่อนัก ส่งบัตรผ่านของแกมา ! "พี่สาวอาวุโสเอามือของเธอชี้หน้าของหลินหมิง

หลินหมิงเงียบไป บัตรผ่านของเขาถูกยืมมาและแม้ว่าสำนักเจ็ดแก่นแท้ การต่อสู้เจ็ดจะหละหลวมในการใช้บัตรผ่าน แต่เขาก็ปฏิบัติตามกฎระเบียบตั้งแต่เขาใช้บัตรผ่านเข้ามาอยู่ที่นี่

ฉินชิงหวนก็กล่าวขึ้นมา "พี่สาวหลิงการพิจารณาตัดสินนั้น นี้เป็นเพียงความผิดครั้งแรกของเขา ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องรุนแรงกับเด็ก "

ฉินชิงหวยเองก็ยังคิดว่าหลินหมิงโกหกและความจริงก็คือเขาต้องโกหกแน่นอน!

แน่นอนว่าพี่สาวอาวุโสไม่อาจเพิกเฉยต่อคำของฉินชิงหวน ดังนั้นเธอจึงกล่าวว่า "ชิงหวน เธอช่างมีหัวใจที่อ่อนโยนมาก บางทีมันก็มากเกินไป เราไม่อาจจะทนชายชั่วเช่นนี้ได้ ชายประเภทนี้เพียงแค่แอบผ่านเข้ามาก่อกวน"

'ต้องการบัตรผ่านของข้ารึ' หลินหมิงกล่าว "พี่สาวเป็นเพียงศิษย์คนหนึ่ง มิใช่ผู้มีอำนาจในสำนัก จะมีอำนาจทำสิ่งนี้ได้อย่างไรและจะกล่าวหาว่าข้าผิดในเรื่องใด? "

"ฮึ! นั้นใช้ปากพูด? ข้ามีคุณสมบัติที่จะยึดบัตรผ่านทุกใบและได้รับอนุญาตโดยเจ้าสำนัก ในหน่วยพิณ ทุกคนต้องเชื่อฟังข้า นี่แห่งนี้ข้านี่แหละพระเจ้า! ตอนนี้แกคิดว่าข้าทำได้รึยัง!

ผ่านบัตรนั้นถูกยืมมาจากหลินเซี่ยวตง หลินหมิงไม่สามารถปล่อยให้มันยึดไปได้ หากเป็นเช่นนั้นเขาต้องเผชิญกับน้องชายของเขาที่ได้รับความเจ็บปวดในสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะเขา!

หลินหมิงไม่มีทางเลือกใดๆ แต่ต้องยอมรับว่าจุดประสงค์ของเขาไม่ได้อะไรเพิ่มเลย ในการจารึกเขาก็ไม่ได้ข้อมูลอะไรใหม่ ช่างน่าผิดหวังเสียจริง

หลินหมิงกล่าวออกไป "ข้ากำลังค้นคว้าการจารึกโดยใช้วัสดุคือเส้นไหมนภา"

ค้นคว้าการจารึก? การใช้เส้นไหนนภาคือวัสดุชนิดใหม่บางอย่าง?(ประมานว่าตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่าใช้เส้นไหมนภาในการจารึกได้ เพราะเป็นความรู้ที่หลินหมิงได้มาจากดินแดนพระเจ้า )

หากคำพูดเหล่านี้ออกมาจากผู้เชี่ยวชาญการจารึกอยู่อายุ 50 หรือ 60 พวกเธอแลพี่สาวอาวุโสคงไม่แปลกใจ แต่นี่เป็นเพียงเด็กหนุ่ม16ปีซึ่งจะไปรู้เรื่องการจารึกได้อย่างไร? การพัฒนาวัสดุและเทคนิคใหม่? แกกำลังหลอกข้า? นี้ต้องเป็นฝันร้ายของแก?

มีเพียงผู้เชี่ยวชาญการจารึกเท่านั้นที่จะค้นหาวัสดุและเทคนิคใหม่ๆ แต่นี้เด็ก15 ปีเด็กบ้านนอกที่อ่านตำรากระจอกๆเช่น 'เทคนิคการจารึก: วิธีการเริ่มต้นบนเส้นทางการจารึก'จะไปทำอะไรได้ แม้จะพิจารณาอีกกี่ครั้งการหาวัสดุใหม่ย่อมต้องเป็นเรื่องที่โกหกออกมาอีกครั้งอย่างแน่นอน

พี่สาวอาวุโสหัวเราะออกมาดังๆ "แกคิดว่าข้าโง่รึ? แม้ข้าจะไม่เข้าใจการจารึกเลย แต่โชคไม่ดีสำหรับแก! ที่ด้านข้างของข้าคือผู้เชี่ยวชาญการจารึกที่ยิ่งใหญ่แห่งราชอาณาจักรลิขิตฟ้า! แกต้องการที่จะแสดงทักษะขยะของแกกับผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริงมั้ยหละ? ข้ากำลังจะขำตาย ชิงหวนท่านเริ่มศึกษาวัสดุชนิดใหม่หรือยัง "(คือโดยทั่วไปก่อนที่จะศึกษาวัสดุใหม่นักจารึกจะต้องศึกษาตำราที่เคยมีมาให้เข้าใจทะลุปรุโปร่งเสียก่อน ผู้ศึกษาวัสดุใหม่จึงเป็นพวกแก่ๆที่มีความเข้าใจลึกซึ้งในเรื่องการจารึกแล้ว)

ฉินชิงหวนมองตรงไปที่หลินหมิง เธอคล้ายกับเขาในเรื่องของอายุและไม่ได้เชื่อว่าหลินหมิงจะพูดความจริง เธอกล่าวว่า "การจารึกมีเทคนิคมากมายและมีความหลากหลายอย่างลึกซึ้ง เพียงแค่ในวัสดุหลักก็มีการบันทึกไว้กว่า 13,600 ชนิดและวัสดุขั้นสูงมากมักจะเป็นความลับของผู้ค้นพบเป็นเรื่องยากที่จะระบุจำนวน แต่เพียงแค่ 13,600 ก็เพียงพอพอสำหรับการจารึกและการเรียนรู้ซึ่งคุณสมบัติและอัตราส่วนในการผสมและสิ่งอื่นๆ ข้ายังไม่สามารถที่จะใช้งานครบทุกวัสดุหลักเหล่านี้ ข้าจึงยังไม่ค้าหาซึ่งวัสดุชนิดใหม่"

พี่สาวอาวุโสหัวเราะด้วยรอยยิ้ม"ฮ่า! เจ้าเด็กโฉดชั่วที่แอบเข้ามาเพื่อก่อกวน หมดหนทางรึยังหละ!หาข้ออ้างมาอีกสิ ผู้เชี่ยวชาญการจารึกที่แท้จริงรอแกอยู่! "

หลินหมิงได้ยินเสียงหัวเราะที่เกินจริงและไม่มีการลดละ ผู้หญิงคนนี้รับรองได้เลยว่าบ้าบออย่างสมบูรณ์ เพราะเธอถูกทิ้งไม่มีชายใดเอาหรืออะไร? เธอมีความผิดปกติทางด้านจิตใจต่อผู้ชายแทบทุกคน

เขากล่าวว่า "ข้ามาเพื่อศึกษาจริงๆ ข้าเรียนเทคนิคการจารึกและมีแรงบันดาลใจจากความใฝ่ฝัน ไม่มีใครเป็นคนกำหนดได้ว่าข้าจะต้องประสบความสำเร็จหรือจะไม่ประสบความสำเร็จ? มีใครห้ามไม่ให้ผู้ฝึกหัดการจารึกไปค้นหาวัสดุใหม่หรืออย่างไร"

"ฮึ! ดูเหมือนว่าแกไม่กลัวตายจนกว่าแกจะได้เห็นโลงศพตัวเอง! ดี! ดีมาก วันนี้ข้าจะให้แกถูกตัดสินโดยชิงหวนละกัน ข้าไม่เข้าใจมัน ให้เธอเป็นผู้ทดสอบเขา"

ฉินชิงหวนรู้สึกผิดหวัง พี่สาวอาวุโสหวาดระแวงของผู้ชายเสียจริง แต่มองไปที่ชายหนุ่มคนนี้เขาจะต้องโกหกแน่ๆ เขาเป็นคนหนุ่มสาวและสวมใส่ชุดที่เรียบง่ายส่อให้เห็นภูมิหลังของตระกูลที่ไม่ได้โดดเด่นอะไรและไม่โอกาสที่จะได้เรียนรู้การจารึก แต่ทำไมถึงต้องโหดร้ายต้องเด็กชายขนาดนั้น?

เธอกล่าวว่า "พี่สาวหลิง โปรดปล่อยเรื่องนี้ให้ข้าเป็นผู้พิจารณาเอง"

พี่สาวอาวุโสตอบว่า "ชิงหวน เจ้าอย่าใจอ่อนเกินไป! เจ้าไม่ถึงการที่เหล่าศิษย์หญิงของเราถูกคุกคามโดยพวกสวะเหล่านี้และเราต่อสู้เพื่อจะหยุดพวกเขา! ถ้าเรามีความใจอ่อนและเมตตาแล้ว พวกมันจะสิ้นไปจะมาก่อกวนการศึกษาของเหล่าศิษย์หญิงเรื่อยไป! "

ฉินชิงหวนไม่รู้จะทำอย่างไร ที่เธอทำได้มีเพียงหาคำถามที่ไม่ยากจนเกินไป มันน่าจะดีถ้าเขาจะตอบได้ซักข้อหนึ่ง!

"นี่เจ้ารู้หรือไม่ ใครเป็นผู้ก่อตั้งหน่อยจารึกแห่งอาณาจักรลิขิตฟ้า?"

ฉินชิงหวนถามด้วยคำถามทั่วไป แต่มันก็ทำให้หลินหมิงเงียบไปและเกิดความสับสนในหัวของเขา ไอเวรนรกที่ไหนจะไปรู้จักไอ้แก่ผู้ก่อตั้งหน่วยจารึกของอาณาจักรลิขิตฟ้า? ความทรงจำแห่งอาณาจักรพระเจ้าไม่มีความรู้เล็กๆน้อยๆเช่นนี้และแม้กระทั่งตำราเทคนิคการจารึก: วิธีการเริ่มต้นบนเส้นทางการจารึก'ก็พูดเพียงความรู้พื้นฐานในแง่ของวิธีการไม่ได้มีเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ของอาณาจักรลิขิตฟ้าอยู่เลย

เมื่อเห็นหลินหมิงชะงัก รอยยิ้มของพี่สาวอาวุโสเติบโตก็สดใสมากขึ้น นี้จะเป็นการยืนยันสำหรับเธอว่าชายชั่วผู้นั้นไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าความชั่วช้าและโรคจิต และเธอเองก็อยากจะทรมานคนพาลโฉดชั่วเพื่อความสนุกสนานสักเล็กน้อย

"แกคงไม่รู้งั้นสิ? แม้ข้าจะรู้ข้าก็ไม่บอกแก ฮ่าๆ"

หลินหมิงกล่าวอย่างไม่เต็มใจ "ข้าไม่ทราบเรื่องประวัติ แต่ข้ารู้เรื่องโอสถและวัสดุ"

โอสถและวัสดุ? นี้มันมีซับซ้อนและความหลากหลายที่แม้แต่ฉินชิงหวนยังไม่อาจเข้าใจในวัยเพียงเท่านี้ ฉินชิงหวนคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่สมควรที่จะโกหกไปเรื่อยๆ หากเขาผิดเขาควรต้องยอมรับมันและแก้ไข ทำไมถึงต้องหลอกลวงอย่างต่อเนื่องต่อไป?

ดังนั้นเธอจึงถามคำถามที่ยากและลึกซึ้งเพราะเธอต้องการที่จะจบการสอบสวนที่น่าเบื่อและไร้สาระนี้ หลังจากที่เธอมาที่นี่เพื่อศึกษาพิณ แม้ว่าฉินชิงหวนจะใช้ดาบเป็นอาวุธแต่เธอก็ไม่หยุดที่จะหาเครื่องดนตรีอย่างใดซักอย่างหนึ่งมาประกอบ

"งั้นข้าขอถามว่า เจ้าสามารถแสดงการจารึกอักขระ'ช็อก'ขึ้นมาได้หรือไม่" 

 

น้องไข่ โป๊ะแตก : อ้าวกูก็นึกว่าเมียดันเป็นอิเจ๊โรคจิตไปซะได้ เห้อ สงสารเจ๊จริงจริ้งเดี๋ยวก็หน้าแตกแหกหมด เหมือนกูที่เดาว่าอิเจ๊ต้องเป็นนางเอกแน่ๆ