บทที่ 6 : การต่อสู้มือเปล่า

บทที่ 006 การต่อสู้มือเปล่า

แปล : Artza
แก้ไขและเรียบเรียง : น้องไข่ โป๊ะแตก

หวังยี่เการู้สึกว่าคนตรงหน้าของมันต้องมีปัญหาทางจิตบางอย่าง ในขณะที่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีผู้ใดเอาชนะฝ่ายตรงข้ามที่อยู่ในระดับที่สูงกว่าของการฝึกฝน ทั้งมันยังมีพรสวรรค์และความเป็นอัจฉริยะที่ถูกสอนโดยผู้เชี่ยวชาญ 

สำหรับมันหลินหมิงเป็นเพียงชายหนุ่มที่ยากจนยากที่จะบรรลุความแข็งแกร่งได้สำเร็จ ด้วยการที่มีความสามารถปานกลางของหลินหมิง มันคิดว่ามันจะชนะได้?

เมื่อวานนี้มันคงลืมฝันสินะ? ถึงได้มาละเมอเพ้อฝันเอาตอนนี้?

หวังยี่เกา ถามพร้อมกับรอยยิ้ม "บอกสิ่งที่เจ้าต้องการมาสิ?"

"ถ้าข้าชนะ ข้อต้องการโสมเลือดสองร้อยปีพร้อมทอง500เหรียญทอง"

โสมเลือดสองร้อยปีและห้าร้อยเหรียญทอง! คนรอบทั้งหมดพูดต่างพูดอย่างตกใจ : ไอ้เด็กคนนี้ช่างโลภมากเสียจริง! โสมเลือดสองร้อยปีมีมูลค่าถึง300เหรียญทอง ทั้งหมดนั้นรวมกันกว่า800เหรียญทอง! 

นี้มันไม่ใช่มูลค่าน้อยๆเลย มันมหาศาลถึงกับทำให้คนธรรมดาคนหนึ่งสบายไปทั้งชีวิต (ถ้าจำกัน ทั้งครอบครัวของหลินหมิงได้มีรายได้ปีละ120เหรียญทอง หลินหมิงทำงานที่ศาลาจันทร์กระจ่างได้เดือนละ5เหรียญทอง เอาไปเทียบดูนะจะได้เข้าใจว่าหลินหมิงมันโลภขนาดไหน ฮ่าๆ)

"800ทองเหลียง?" หวังยี่เกากล่าวอย่างเย็นชา "แกคิดว่าอย่างแกจะมีโอกาส? ข้าว่าแขนขาของแกมีค่ามากกว่านั้นนะ? "

ภายในอาณาจักรลิขิตฟ้า ชีวิตของขุนนางและสามัญชนมีค่าไม่เท่ากัน แม้ว่าหวังยี่เกา กำลังจะฆ่าใครสักคน เขาเพียงถูกกักขังเป็นการลงโทษ จากนั้นก็แค่จ่ายค่าชดเชยสองร้อยเหรียญทองก็ออกมาได้

หลินหมิงตอบกลับไป"สำหรับนักสู้อย่างเจ้า แขนและขาคงไม่ได้มีค่าอะไรมากมาย ที่เจ้าต้องทำเพียงแค่ก้าวเข้ามาแล้วข้าจะหักมันให้เจ้าเอง"

"ไอ้ห่านี่! เจ้าอยากตายนักรึ ! "หวังยี่เกาคำราม พร้อมทั้งดึงดาบยาวบนเอวออกมา

ใบหน้าของหลี่หมิงยังคงมีอารมณ์ขำในขณะที่เขาพูด "เจ้ายังไม่ตอบรับเงื่อนไขข้าเลย"

"เหอะ! เพียงแค่800เหรียญทองหนะรึ? ข้าจะให้แก1000 เหรียญทอง! แต่เจ้าคิดว่าวันนั้นเจ้าจะมีชีวิตอยู่หรือไม่ เพียงสามกระบวนท่า ข้าจะฆ่าเจ้าเอง! "

หวังยี่เกาทำให้หลินหมิงยิ้ม มีเงินมากขึ้นในเดิมพัน 

"ดีมากเปลี่ยนเป็นทอง1000เหรียญทอง!"

ทันทีที่เขาพูดจบ หวังยี่เกาฟาดดาบยาวลงไปที่เขา
เห็นประกายแสงสะท้อนสีทองแผ่จากดาบและเกิดเสียงดังก้องไปหลายสิบเมตร
ทักษะต่อสู้!!

ทักษะต่อสู้คือการใช้พลังงานอย่างรุนแรงฆ่าศัตรู เมื่อวังยี่เกากล่าวว่าเขาจะฆ่าหลินหมิงภายในสามกระบวนท่า คำพูดนั้นไม่ได้เป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบที่พูดออกไป แต่เขามีความเชื่อมั่นในความสามารถในทักษะต่อสู้ของเขา!

โอกาสที่จะได้เรียนรู้ทักษะเหล่านี้มีเพียงพวกที่มีอันดับสูงๆในตระกูลที่มีฐานะหรือสาวกของสำนักต่อสู้

เมื่อทักษะต่อสู้ถูกใช้งาน ยากที่ผู้ที่ไม่มีทักษะต่อสู้จะรับมือได้ ยิ่งมีความแตกต่างในระดับการฝึกฝนกายภาพระหว่างหวังยี่เกา และหลินหมิงด้วยแล้ว หวังยี่เกาเชื่อมั่นในชัยชนะเพียงหนึ่งกระบวนท่า เหตุผลที่เขาบอกจะฆ่าหลินหมิงในสามกระบวนท่าเป็นเพียงการสำรองไว้เมื่อเกิดข้อผิดพลาด

วังยี่เกาคาดการณ์ได้ถูกต้องว่าหลินหมิงไม่ได้เรียนรู้ทักษะต่อสู้ใดๆ หลินหมิงทำได้เพียงใช้การเคลื่อนไหวของมือเปล่าเพื่อรับมือการโจมตีจากหวังยี่เกา
เมื่อคนรอบข้างเห็นฉากนี้พวกเขาทั้งหมดก็รู้ได้ถึงผู้ชนะในการต่อสู้ทันที สำหรับหลินเซี่ยวตง หัวใจของเขากังวนเป็นอย่างมาก หลินหมิงจะหาวิธีป้องกันการโจมตีนี้ได้หรือไม่?

ความสนใจของหลินหมิงมุ่งไปที่ดาบของหวังยี่เกา ตั้งแต่เขาฝึก 'จุดสูงสุดแห่งความโกลาหล'การรับรู้ของเขาเพิ่มขึ้นหลายเท่า ในสายตาหลินหมิงหวังยี่เกาเป็นดังสัตว์ป่าพุ่งเข้ามา! ไม่กี่วันที่ผ่านมาหลินหมิงทำการหักแขนขาสัตว์ป่ามากมาย แม้ว่าพวกมันจะตายแล้ว การหักแขนขาพวกมันยังช่วยให้เขาระบุช่องว่างระหว่างกระดูกได้อย่างงรวดเร็วและแม่นยำ!

ในขณะที่ดาบของหวังยี่เกาฟาดลงมา มีดของหลินหมิงก็พุ่งออกมา ไม่จำเป็นต้องกะระยะหรือเล็งเป้าหมาย ทุกอย่างอยู่ในสัญชาตญาณของเขา มีดฟาดผ่านช่องโหว่ในการเคลื่อนไหวของหวังยี่เกา เกิดบาดแผลเจ็บแสบที่มีรอยเฉียงเล็กน้อยขึ้น

ด้วยดาบที่แพรวพราวพุ่งไปปะทะกับมีดที่พบได้ทั่วไป แต่ผลลัพธ์เป็นสิ่งที่ไม่มีใครคาดการณ์ได้ หลินหมิงโน้มตัวไปด้านข้างและหลบดาบของหวังยี่เกา มีดในมือของเขาแทงเข้าไปที่ซี่โครงของหวังยี่เกาได้อย่างไม่น่าเชื่อ !

"อึก!" หลังจากที่ทุกข์ทรมานจากการถูกแทงด้วยมีด หวังยี่เกาอุทานขึ้นมาร่างกายของเขาทรุดลงและล่วงลงสู่พื้นดิน

เกิดอะไรขึ้น? ฝูงคนที่มุงรอบๆไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นได้และตกตะลึงไปตามๆกัน

ปัจจุบันรอยขาดหนึ่งฟุตปรากฏบนเสื้อผ้าของหวังยี่เกา จากบนหน้าอกยาวไปถึงเอวของเขา แต่ไม่มีเลือดออกมา แต่บางสิ่งบางอย่างส่องแสงสีเงินผ่านออกมา(เหมือนคนโดนยิงล้มไปกับพื้นคิดว่าตาย แต่ใส่เสื้อกันกระสุนไว้ลุกขึ้นมาใหม่)
"เกราะเบา"!!!

หลินหมิงแอบเสียใจ มันกลับกลายเป็นว่าหวังยี่เกาสวมชุดเกราะเบาภายใต้เสื้อผ้าของเขา หากไม่ใช่เพราะเกราะเบาช่วยเอาไว้ หวังยี่เกาต้องได้รับบาดเจ็บเป็นแน่
"แก!" หวังยี่เกาทั้งตกใจทั้งโกรธ ดวงตาของมันเปลี่ยนเป็นสีเลือด เขาถูกโจมตีจริงๆ! เขาถูกโจมตีจากคนที่มีระดับต่ำกว่าเขาในสถานที่ที่มีผู้เข้าชมนับไม่ถ้วน! สำหรับหวังยี่เกา นี้เป็นที่ไม่อาจยอมรับได้

"แกต้องตาย!"

หวังยี่เกาคำรามลั่นด้วยความโกรธ หวังยี่เกาไม่อาจยอมรับความอับอายได้!! พร้อมกวัดแกว่งดาบของเขาอีกครั้งมุ่งเป้าไปที่หลินหมิง!

อีกหนึ่งทักษะต่อสู้ถูกใช้งาน!

สำหรับหลินหมิงเขาก็เหมือนนักล่าผู้ช่ำชองสามารถจับจุดอ่อนสัตว์ในป่าได้ทุกชนิด!

"แคว๊ก" ฉากจากก่อนหน้าเกิดขึ้นอีกครั้ง เวลานี้มีดได้ฉีกชุดของหวังยี่เกาเผยให้เห็นเสื้อกั๊กตัวหนึ่ง

ฝูวชนต่างตกตะลึง พวกเขาจ้องมองอย่างไม่อยากจะเชื่อในผลการต่อสู้ มันเกิดขึ้นได้อย่างไร? กลับกลายเป็นว่ามีดาบของหวังยี่เกาช้ากว่า มีดแร่เนื้อของหลินหมิง ด้วยคุณสมบัติของทักษะต่อสู้และระดับขั้นที่แตกต่างกันถึงหนึ่งขึ้น แต่ในการต่อสู้ครั้งนี้มันกลับถูกแทงเป็นครั้งที่สอง!!!

"เด็กนั้น ทั้งการเคลื่อนไหวร่างกายและความเร็วในการใช้อาวุธต่างรวดเร็วกว่าหวังยี่เกา!" นักต่อสู้ที่มองอยู่ต่างก็แสดงความคิดเห็น การฝึกฝนกายภาพขั้นแรกจะเอาชนะการฝึกฝนกายภาพขั้นที่สองได้อย่างไร เป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างผิดปกติ!

ความเร็วของหลินหมิงสูงกว่าหวังจี่เยาจริงๆ ในความเป็นจริงมีความแตกต่างด้านความเร็วเป็นอย่างมากเลยทีเดียว นี่คือผลของการฝึก 'จุดสูงสุดแห่งความโกลาหล' ! หากขาดมันไปหละก็แม้หลินหมิงจะใช้มีดได้ชำนาญลึกซึ้งเพียงใด แต่ความเร็วและรุนแรงของเขาก็มีไม่มากนัก เป็นธรรมดาที่จะไม่อาจที่จะเอาชนะหวังยี่เกาซึ่งมีระดับการฝึกฝนกายภาพขั้นที่สองได้

แต่ด้วยคุณสมบัติของ 'จุดสิ้นสุดแห่งความโกลาหล' สถานการณ์ตอนนี้แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง!

"เฮื๊อก!" มันร้องอย่างบ้าคลั่ง หวังยี่เกาฉีกเสื้อผ้าด้านนอกของมันออกเผยให้เห็นเกราะเบามีเงินที่ส่องประกายแวววับ เขาได้เสียท่าให้กับเด็กเหลือขอขั้นแรก ถ้าเขาไม่สามารถที่จะแก้แค้นได้แล้วเขาจะไปมีใบหน้าอยู่เมื่องลิขิตฟ้าต่อได้อย่างไร

"แกได้ตายแน่!" หวังยี่เกาถ่ายเทพลังงานในร่างกายของเขาออกมาทำให้ดาบปล่อยความเปล่งประกายยิ่งกว่าก่อน เขาฟาดลงบนหัวของหลินหมิง หากการโจมตีนี้สัมผัสถูกหลินหมิงแม้แต่นิดเดียวเขาต้องตายอย่างแน่นอน!!!

ทันใดนั้นเองหลินหมิงก็ทำให้ทุกคนเกิดความสงสัย เขาโยนมีดทิ้งและเผชิญหน้ากับศัตรูของเขาด้วยมือเปล่า!

ผู้ที่เฝ้ามองทุกคนต่างก็ไม่สามารถเข้าใจในสิ่งที่หลินหมิงได้ทำลงไป การฟาดฟันหวังยี่เกาครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นครั้งสุดท้ายซึ่งเต็มไปด้วยพลังทั้งหมดของมัน ดังนั้นทำไมเด็กนั้นถึงทิ้งอาวุธของมันในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดเช่นนี้? 

แน่นอนอยู่แล้วว่ามีดจะแข็งแกร่งกว่ากำปั้น? ในช่วงวิกฤตเช่นนี้อย่างน้อยเขาก็ยังใช้มันปัดป้องดาบจากฝ่ายตรงข้ามได้ แล้วเขาจะโยนมันทิ้งเพื่ออะไร!!

โปรดติดตามตอนต่อไป... กำเนิดความแข็งแกร่งแห่งพระเจ้า!!!
อย่าลืมกดโฆษณาสนับสนุนผู้แปลและน้องไข่หลังอ่านจบด้วยน๊า